مدل BXT در طراحی محصول

در پست جدید این هفته در کانون تفکر طراحی به مدلی مرسوم در طراحی محصول پرداخته ایم؛

این ها سه رکن اصلی هر محصول موفقی هستند، اگر هر یک از این سه رکن کمتر مورد توجه قرار گیرد، ایده و محصول ما در نهایت با شکست روبرو خواهد شد. عدم توجه به جنبه های تجاری و یا اجرای فنی ضعیف و پر از ایراد، منجر به درآمد ناپایدار محصول می شود و پشتبیانی از محصول را قطع یا دچار مشکل می کند. عدم توجه به بخش تجربه کاربری محصول باعث می شود تا کاربر در استفاده از محصول احساس رضایت و موفقیت نداشته باشد و در نتیجه وفاداری وی به محصول خدشه دار خواهد شد و چه بسا سراغ محصولات جایگزین برود. رقبایی هم که این موارد را نادیده بگیرند، به سرعت از شما عقب خواهند افتاد.
در شرکت های بزرگ و بالغ، متخصصانی وجود دارند که آنالیزهای تجاری را انجام می دهند یا مدیران محصولی هستند که وظیفه ی روزانه آن ها جستجو و بررسی فرصت های جدید سرمایه گذاری است. یک طراح تجربه کاربری هم باید همکارانی داشته باشد تا به کمک آن ها به بررسی بیزینس مدل بپردازد و همواره از وجود بازار برای محصول مطمئن شود. وی اگر اطلاعات فنی نیز داشته باشد، در هنگام ارائه هر سولوشن و راه حل برای مسائل و مشکلات کاربر و بازار، جنبه های فنی آن را هم در نظر میگیرد و سعی می کند راه کارهایی بدهد که اجرایی باشند. اما باید دقت کرد که آگاهی از محدودیت های فنی، خلاقیت طراح را محدود نکند و مانع از طراحی های نو و انقلابی نشود. این یکی از توجیه هایی افرادیست که معتقدند طراح و توسعه دهنده، حتما باید دو شخص یا گروه جداگانه باشند.